نام فیلم : میم مثل مادر

نام ترانه : مادر

نام خواننده : مهیار فاضلی

نام ترانه سرا : مهیار فاضلی

آهنگساز : آریا عظیمی نژاد

سال ساخت : 1385

مدت: 4 دقیقه و 20 ثانیه

متن ترانه :

کاشکی میشد بهت بگم چقدر صداتو دوست دارم
چقدر مث بچگی هام لالایی هاتو دوست دارم
سادگی هاتو دوست دارم، خستگی ها تو دوست دارم
چادر نماز زیر لب خدا خدا تو دوست دارم

کاشکی رو تاقچه ی دلت آینه و شمعدون میشدم
تو دشت ابری چشات یه قطره بارون میشدم
کاشکی میشد یه دشت گل برات لالایی بخونم
یه آسمون نرگس و یاس تو باغ دستات بشونم

لالایی… لالایی… لالالا…

بخواب که میخوام تو چشات ستاره هامو بشمارم

لالایی… لالالا…

پیشم بمون که تا ابد دنیا رو با تو دوست دارم

دنیا اگه خوب اگه بد، با تو برام دیدنیه
باغ گلای اطلسی، با تو برام چیدنیه

مـــــــــــــــادر…
مـــــــــــــــادر…

میم مثل ماه ....

        میم مثل مریم ......

                  میم مثل مـــــــــــادر ....

نمیدانم چه حسی در این ترانه و در این فیلم نهفته است که اگر صد بار هم این فیلم را ببینم برای بار صد و یکمین بار بغض سنگینی بر من مستولی می شود. موضوع فیلم و رنجهایی که کودک زخم خورده از جنگ و یا شاید یادآوری لالایی های کودکانه مادر و یا شاید تراژدی مرگ رسول ملاقلی پور بعد از ساخت این فیلم و یا .......   تمام اینها بهانه هاییست برای یک بغض سنگین که حین دیدن این فیلم بیننده را احاطه می کند.

میم مثل مادر آخرین ساخته رسول ملاقلی پور می باشد. کارگردانی که روز به روز پخته تر می گردید و در رقابتی تنگاتنگ با ابراهیم حاتمی کیا به سینمای جنگ می پرداخت. جنگ تمام شده است اما آثار و عواقب بعد از جنگ باعث بوجود آمدن سوژه های بکر و ناب می گردد که این دو کارگردان با فیلمهای خود به آن می پرداختند.

با پایان یافتن جنگ عصر فیلمهای مانند نینوا ، بلمی بسوی ساحل ، پرواز در شب و افق نیز برای رسول سینمای جنگ به پایان می رسد. همانطور که برای حاتمی کیا نیز عصر فیلمهایی چون دیده بان و مهاجر به پایان می رسد. جنگ تمام می شود اما عواقب ناشی از اتمام جنگ در زیر پوست جامعه مانند یک زخم کهنه سرباز می کند. رسول ملاقلی پور به سراغ فیلمهایی چون مزرعه پدری ، سفر به چزابه و میم مثل مادر می رود و ابراهیم حاتمی کیا به پیشواز از کرخه تا راین و آژانس شیشه ای و بوی پیراهن یوسف و بنام پدر و .....

اما اینجا مجال پرداختن به فیلم نیست و باید به سراغ ترانه ماندگارش برویم. اگرچه فیلم بدلیل حضور گلشیفته فراهانی از سوی صدا و سیما به بایگانی سپرده می شود و دیگر هرگز آنرا چه به روی پرده سینما و چه در قاب تلویزیون وطنی نخواهیم دید اما فیلم ترانه ای دارد که حداقلش آنست که هر سال رسانه ملی آنرا بمناسبت روز مادر  بارها و بارها پخش می کند.

همیشه اعتقاد داشتم وقتی خداوند کسی را از داشتن یکی از توانائیهای جسمانی منع می کند در عوض توانائی دیگری به او می بخشاید. روشندلانی که به عرصه شعر و موسیقی پا می گذارند همیشه آثارشان بدل می نشیند. شعرهای مریم حیدر زاده را بیاد آورید که چه طوفانی در دل بپا می کند. ترانه این فیلم با اتکا به هنر نمایی مهیار فاضلی کاملا هم وزن و همسو با فیلم می باشد.

موسیقی متن فیلم در طول فیلم از این ترانه الهام می گیرد. این موسیقی توسط آریا عظیمی نژاد ساخته می شود که بچه های دیروز با او کاملا آشنا هستند. آریا عظیمی نژاد معمولا ابتکارات جالبی در خلق آثارش بکار می بندد. موسیقی سریال معروف پایتخت را بیاد آورید. آنگاه آنرا مقایسه کنید با موسیقی سریال چاردیواری. هر مخاطبی بخوبی می تواند دریابد که موسیقی این دو سریال را یکنفر نواخته است. در ترانه میم مثل مادر هم نوازی پیانو با ویولن در عین سادگی ترانه زیبایی را بوجود آورده است.

ترانه فیلم در پایان فیلم پخش می شود جائیکه سعید در حال نواختن ویولن می باشد و مادرش سپیده که بیش از 6 ماه برای برگزاری این کنسرت زحمت کشیده بود در بیمارستان مشغول شیمی درمانی می باشد. بغضها و گریه های سعید هنگام اجرای این ترانه فضای بسیار حزن آلودی را در فیلم بوجود می آورد. از طرفی متن ترانه تمجید بسیار زیبایی از مادر می باشد که بواسطه استفاده از کلمات روان و ساده هر مخاطبی را با خود همراه می کند.

علی شادمان بازیگر نقش سعید در این فیلم بسیار زیبا بازی می کند، انتخاب او برای این نقش توسط ملاقلی پور بسیار اتفاقی بود. رسول برای اکران فیلم مزرعه پدری به ایلام می رود و از آنجا که با پدر علی دوست بود، او را در استخر می بیند و همانجا عای را برای نقش سعید در این فیلم کاندید می کند. عکسهای زیر بیانگر رابطه عاطفی سعید با عوامل فیلم است:

در مجموع بنظر من تمام فیلم یکطرف، سکانس پایانی فیلم نیز که همزمان میگردد با پخش این ترانه  یکطرف. مطمئن باشید ترانه این فیلم هرگز فراموش نمی شود و هر چه بیشتر از تاریخ ساختش می گذرد اشتهار آن نیز بیشتر می شود. قطعا در آینده این ترانه را بیشتر خواهید شنید و کودکان امروز که در حال حاضر درک درستی از ترانه ندارند وقتی بزرگ شوند به این ترانه عشق خواهند ورزید.

رسول ملاقلی پور در این فیلم احساسات مخاطب خود را هدف میگیرد و با خلق سکانسهای ویژه ای فضای غمگینی به فیلم خود می دهد. بنظر من گاهی اوقات او آنقدر افراط می کند که مخاطب خود را از اهداف و پیام فیلم دور می کند. زیرا موضوع فیلم کمی تصنعی بنظر می آید شخصا اعتقاد دارم از کرخه تا راین حاتمی کیا به مراتب باور پذیر تر از میم مثل مادر است. (مقایسه این دو فیلم صرفا بخاطر آن می باشد که هر دو فیلم به آثار و عواقب ناشی از استفاده سلاحهای شیمیایی در بعد از جنگ است ).