مارادونای من کجاست ؟

در دوران نوجوانی آنچنان که افتد و دانی ، طرفدار یک تیم خاص بودم. زیاد اهل فوتبال نبودم ( حالا هم نیستم ). بازیهای باشگاهی کشور را که اصلا علاقه ای ندارم . تنها در موسم جام جهانی که هر چهار سال است به دیدن مسابقات تیم های مورد علاقه می نشینم چرا که اوج هنر ورزشی ، و صف آرای کشورهاست ، و به نوعی جنگ نرم و سرد است . در سالهای مدرسه راهنمایی ، هر یک از همکلاسی ها   طرفدار تیم خاصی بودند و ما به واسطه یک فوق ستاره به نام مارادونا ، عاشق آرژانتین شده بودیم.  آرژانتین پیراهن زیبایی داشت : آبی کم رنگ و سفید راه راه . یادم می آید که وقتی اولین بار پوستر بزرگی از مارادونا را در فروشگاهی دیدم به سرعت به خانه برگشتم تا پول بردارم و بخرم و همه اش در بین راه می ترسیدم که نکند پوسترها تمام شود. پوسترها را تا سالها بر دیوار اتاقم داشتم . هنوز جمله بالای پوستر را یادم هست : غم ها و شادی های مارادونا . چند عکس از لحظات شادی و غم این اسطوره فوتبال با صورت زیبایی کنار هم چیده شده بود. مارادونا چهره زیبا و فتوژنیکی داست و برای همین طرفداران او از پله بیشتر بودند.

ستارگان دنیای ورزش و به خصوص فوتبال در زمینهه های زیادی با ستارگان سینما شباهت دارند : حواشی زیاد ، مشکلات خانوادگی ، دردسرهای مشهور بودن و در دید همگان بودن و ... به هر صورت سالها گذشت و تب فوتبال فروکش کرد. خبرهایی ناگوار از وضعیف اعتیاد مارادونا و مشکلات خانوادگی اش شنیده می شد ولی همه باز امیدوار بودند که نابغه فوتبال همت کند و دوباره به فوتبال برگردد. مارادونا آمد. بسیار پخته تر و با تجربه تر از دوران جوانی اش آمد اما زمانه با او مدارا نکرد...  نمی دانم کتاب کم نظیر هیچکاک و آغاباجی را خوانده اید یا نه ؟ در اپیزود آخر کتاب زمانی که نویسنده کتاب ( بهنام دیانی ) بعد از سالها انتظار ، بالاخره  بازیگر مورد علاقه اش ، اینگرید برگمن را در خیابانی در استکهلم سوئد می بیند که آثار پیری بر چهره اش نشسته ، بی اختیار اشک در چشمانش جمع می شود تا جاییکه بغض گلویش را می گیرد و نمی تواند حتی به او سلام کند. او افسوس کنان می گوید:

"کجاست آن چهره شگفت انگیزی که شکوفه گیلاس را از رونق می انداخت ؟ کجاست آن پوست صاف و شفافی که نور رویش لیز می خورد ؟ برگمن خاطرات من کجاست ؟ "

من همان حال را داشتم. وقتی او را با هیکلی چاق و موهای سفید ، با کت و شلوار پیرمردها در کنار زمین دیدم در حالیکه نا امیدانه به بازیکنانش نگاه می کند با خودم گفتم : پس مارادونای خاطرات من کجاست ؟