مهاجران    از شاهکارهای ماندگار در دوبله کارتون

 مهاجران
سرپرست گویندگان و گوینده تیتراژ :صادق ماهرو
ناهید امیریان: لوسی می
فریبا شاهین مقدم : کیت
مینو غزنوی : کلارا (خواهر بزرگ)
مهوش افشاری: بن درکودکی/جک
ظفر گرایی: بن جوان
اکبر منانی : پدر
زنده یاد بدری نورالهی : مادر
زنده یاد عباس سعیدی: دکتر دیتون
زنده یاد مهدی آژیر : پتی بل
زهرا هاشمی: همسر پتی بل/پسر همسایه
منوچهر والی زاده : پدرخوانده لوسی می
سیمین سرکوب: مادرخوانده لوسی می *

* بعضی از دوستان زنده یاد نیکو خردمند را گوینده مادرخوانده لوسیمی می دانند . بهتره که نظر دوستان عزیز رو هم جویا بشیم.

منبع : بهزاد ستوده و پرشین تولز

از هیجان انگیزترین و  بیاد ماندنی ترین قسمتهای این کارتون مبارزه نفسگیر دینگو با سگ آقای پتی بل بود که سالهاست در ذهن ما حک شده است . سگ آقای پتی بل یه سگ سیاه ماک mack بود که حتی الان بعضیها به این نوع سگها سگ آقای پتی بل میگن.

از نکات جالب این کارتون شخصیت دکتر دیتونه که نوک دماغش همیشه قرمز بود . ( اون موقع ما بچه بودیم نمیدونستیم که این دکتره هم مثل عموی بلفی معجون غیر مجاز مصرف میکنه )

با اینهمه در شخصیت این دکتر ها چی بوده که همه ما در کودکی می خواستیم دکتر بشیم ؟   نوشته ای در یکی از وبلاگها دیدم که نوشتن قسمتی از آن در اینجا خالی از لطف نیست .

جست و جوی شخصیت پزشک در کارتون های زمان کودکی

شاید معروف ترین پزشک کارتونها، دکتر ارنست بود. دکتر ارنست که به همراه خانواده اش راهی استرالیا بودند، در راه گرفتار طوفان شده و ناچار در جزیره­ای دورافتاده سکنی گزیدند. به همین دلیل دکتر ارنست مجبور شد، بیشتر از تجربیات و علوم مهندسی­اش استفاده کند تا طبابت. آتش درست کردن، خانه ساختن، کشاورزی و ... اعمالی بودند که دکتر انجام می­داد و بخوبی از عهده­شان بر می­آمد. البته در موارد خاصی که برای فرزندان دکتر و یا تام تام سیاه پوست پیش می­آمد دکتر به خوبی از عهده درمانشان بر می­آمد. ضمن اینکه این کارتون حاوی نکات بهداشتی فراوانی نیز بود، به یاد بیاورید صحنه­ای را که کاپتان مورتن به بچه ها درست کردن سیگار برگ را یاد می­داد و با سیلی جانانه همسر دکتر مواجه شد.

به جز دکتر ارنست که شخصیتی اصلی به شمار می­رفت، در سایر کارتون­های دکتر دار! دکترها نقشهای فرعی را داشتند که کارتون مهاجران نمونه خوبی از این دست است. در این کارتون، که سگ آقای پتیبل شاید معروف­ترین شخصیتش باشد، دکتر دیتون نقش آفرینی می­کرد. دکتر دیتون با موهایی که شبیه ستاره دریایی بودند، به مثبتی دکتر ارنست نبود و در نوشیدن شباهت­هایی با عموی بلفی داشت. با این همه شخصیت محبوب لوسیمی و ما بود.

یک پزشک دیگر، عموی بلفی در مجموعه کارتونی بلفی و لیلی­بیت بود. پزشکی که همواره در حال نوشیدن یک معجون عجیب و غریب (که احتمالا غیر مجاز نیز بود) مشاهده می­شد. اگر درصد مایعات بدن عموجون میزان بود، آنگاه بسیار مهربان و خوش خلق می شد و برای بلفی و لیلی­بیت و مونگا مونگا حرفهای عاقلانه­ای میزد.

در کارتون بچه­های مدرسه والت، پدر انریکو مهندس و پدر گالونی لکوموتیوران بود. زمانی که گالونی برای نجات پسربچه­ای زیر کالسکه رفت، پدر ارنست وارد شد. او یک پزشک بود. از خوشتیپی و درسخوانی ارنست که بگذریم، دکتر بودن پدرش و وضع مالی خوبشان، در بین بچه­های مدرسه به او اعتباری خاص می­بخشید. بطوریکه حتی فرانچی نیز، با همه شرارتش کاری به کار پسر آقای دکتر نداشت. شاید بتوان گفت که شخصیت او کاملا مطابق دیدگاه ایرانیان در مورد پزشکان بود.

به نظر میرسد آن قدر که ایرانیها علاقه داشتند، فرزندانشان دکتر شوند، ژاپنی ها و نویسندگان اروپایی، علاقه زیادی به پزشکان نداشتند.                              هفته نامه سپید. فروردین ۸۶. مسعود دانشور 

دوستان از لینک زیر می توانند متن کامل این مقاله را مشاهده کنند :

http://psudodentist.blogfa.com/post-9.aspx