(۱۳۸۸/۱۲/۲۶ صبح ۱۱:۵۹)ميثم نوشته شده:  

 از همه زيباتر و آرامش بخش تر ، صداي روايتگر آرام و مهربان ژاله علو ...

درست گقتی ، واقعا صدایی دلنشین  بود .

جدا از خانم لورا ( که هیچ وقت چشممون به جمالش روشن نشد ! ) اون موقع چیزی که برای من جالب بود موجودات کوچکی بودن که بدنشون فقط یک شکم داشت که زیرش 2 تا پا بود ! دهنشون هم نصف هیکلشون بود . وقتی دسته جمعی گریه می کردن ، از اشک هاشون رودخونه و آبشار درست می شد و سیل در جزیره راه می افتاد ! وقتی هم بارون می اومد دهنشون رو ، رو به آسمون باز نگه می داشتن و مثل بشکه ، آب بارون رو می خوردن ! چقدر در دوران کودکی آرزو داشتیم مثل کُنا گرفتار همچنین جزیره هایی بشیم... آزاد و فارغ از همه چیز  ... درس .. مدرسه ... پدر و مادر و ...

پ.ن: هر چی گشتم عکسی ازشون پیدا نکردم !