سلام، عصر بهری همگی بخیر.

از میان علاقه مندان آثار معروف کلاسیک، کمتر کسی پیدا میشه که آنتونیو ویوالدی رو نشناسه یا حداقل چهارفصلش به گوشش نخورده باشه.

Antonio Vivaldi از آهنگسازان بنام تاریخ موسیقی در دوره باروک به شمار میاد. وی کشیشی ایتالیایی بود و در نواختن ساز ویولن مهارت فراوانی داشت.
اما از آنجا که در دوره ی او استفاده از ساز در کلیسا خلاف قانون بوده (بجز ارگ کلیسا و صدای انسان) شغل او مانعی بر سر راه علاقه اش قرار میگیرفت.
بارها دیده شده که وی دوان دوان بسوی خانه میرفت تا ملودی ای که به ذهنش خطور کرده بروی کاغذ بیاورد!

وی پس از استعفای از کشیشی، در یک یتیم خانه مشغول به کار معلمی موسیقی شد که آثار زیادی هم در این دوران خلق رد.

اوج کار وی یا به عبارتی مشهور ترین اثر او، ساختن کنسرتوهایی برای ویولن در سال 1723 میلادی، یعنی قریب به 300 سال قبل، بود که با تقابل ساز تکی ویولن با ارکستر، "جنبش نویی در ادراک موسیقی به وجود آورد: در آن‌ها او نهرهای روان، آواز پرندگان، پارس سگ‌ها، وزوز حشره‌ها، چوپان‌های جار زننده، تندبادها، رقاص‌های مست، شب‌های خاموش، چشم اندازهای یخ زده، اسکی بازی کودکان بر روی یخ، و آتش روشن کردن را به نمایش گذاشته‌است."

چهار قسمت معروف از این چهار کنسرتو به رهبری هربرت فون کارایان و سولوییست: آنه-سوفی ماتر رو انتخاب کردم برای دوستان، امیدوارم که مورد پسند قرار بگیره:

بهار، موومان اول
تابستان، موومان سوم
پاییز، موومان اول
زمستان، موومان اول

روز خوش و ایام به کام!