(۱۳۹۲/۱۱/۸ عصر ۰۶:۴۲)برو بیکر نوشته شده:  

 سپس از خود جلیلوند سوال کرد خودِ شما حاضرید فیلمهایتان را دوباره دوبله کنید؟ (کاملا مشخص بود که افشاریه داشت چه طعنه بزرگی به جلیلوند میزد)  کاملا مشخص بود که جلیلوند انتظار چنین سوالی را نداشت آنهم در جاییکه او بعنوان مجری باید سوال میکرد با یک مکث کوتاه گفت : همه فیلمهایم را که نه اما بعضیهاشونو بدم نمیاد که دوباره دوبله کنم. افشاریه خنده ای کرد . زورو درست جزو آن بعضیهایی بود که از نظز افشاریه نباید مجددا دوبله شود.

جليلوند بعد از اعتصاب دوبلورها در اواسط دهه 50 که همه گویندگان حرفه ای کنار رفتند تنها گوینده شاخص بود که به دوستان خود وفادار نماند و با گروه های جدیدی که عده ای تازه وارد را وارد عرصه دوبله کرده بود همکاری کرد (تازه واردهائی مثل خسروشکیبائی ، داوود نماینده ، همایون ایرانپوی و دیگران)... سالها بعد در اواسط دهه 80 هم مجددا با همکاری خود با انجمن گویندگان جوان ( که انجمن گویندگان دل خوشی از آنها نداشت) بازهم به هم کیشان خود بنوعی پشت کرد.. وی بعد از انقلاب از ایران رفت اما اگر میماند مطمئن باشید با روالی که مرحوم ایرج ناظریان در دوبله مجدد ویدیوئی فیلمهای مطرح کلاسیک راه انداخته بود حتما تمام فیلمهائی که صحبت کرده بود را دوباره دوبله مجدد میکرد... وقتی فیلمی مثل گلادیاتور (ریدلی اسکات) را با صدای جلیلوند دیدم فقط تا دقیقه 10 تحمل کردم . جائی که بهرام زند از جان مایه گذاشته بود برای دوبله این فیلم ، جلیلوند برای تفنن و شاید پول ،مجددا بجای راسل کرو صحبت کرد! و چه دوبله مشمئزکننده ای... دلایلی را در تاپیک فیلمهای چند دوبله ای شمردیم برای علل دوبله مجدد فیلم.. اما اینجا صرفا علت اصلی نخوت و مرض و شاید مال پرستی است و نه چیز دیگر... جلیلوند همان شخصی است که وقتی کس دیگری بجای شخصیتهایی که او صحبت میکرد حرف میزد ، قهر میکرد ، زنجیر پاره میکرد ، فحش میداد  و ... وقتی در پدرخوانده بجای براندو، نوربخش و بعدها ناظریان بجای او صحبت کردند یا مثلا در جبار سرجوخه فراری مرحوم ایرج دوستدار بجای فردین صحبت کرد فقط یک نفر باید تعداد تپش های قلبش را میگرفت تا ببیند عمق حسادتها تا به کجاست... این حسادتها همیشه بوده است. قبلا در مورد دوبله عمر مختار هم گفتم که ناظریان بر سر حسادت و دعوا با اسماعیلی ، رسول زاده را بجای آنتونی کوئین گذاشت تا زهرچشمی اساسی از اسماعیلی بگیرد که البته با کار فوق العاده رسول زاده عملا چنین نیز شد.

در مورد دوبله مجدد زورو (به بهانه نسخه رنگی 1990 از سریال دیزنی که من در تاپیک زورو مشروحا به آن اشاره کردم) هیچ بهانه ای وجود ندارد. اولا دوبله نسبتا کاملی از این سریال در آرشیو سیما موجود است (با وجودیکه پس از انقلاب در چندین بار پخش این سریال صرفا تعداد قسمتهای پخش شده از 50 قسمت فراتر نرفت و حتی در پخش آخر به 36 قسمت اکتفا شد) اما اقلا 70 قسمت ازین سریال 82 قسمتی بشکل دوبله کامل در آرشیو سیما موجود است که خاک میخورد و بواسطه حضور چند زن و روابط آنها با زورو هرگز پس از انقلاب نمایش داده نشده ، ثانیا وقتی در دوبله این سریال شاهد کیفیت صوتی و حتی ادبیات فاخر (بدون فحش و حتی کلمه شراب و حتی دوست پسر و دختر و امثالهم) هستیم واقعا چه نیازی به اصلاح است؟ ثالثا وقتی کسانی چون پرویز نارنجیها (گروهبان گارسیا) ، امیر هوشنگ قطعه ای ( سروان موناستاریو) ، مهدی آژیر (50 درصد نقشهای دوم) و دیگران دیگر در قید حیات نیستند واقعا دوبله مجدد آیا روح آنها را شاد خواهد کرد یا صرفا در تنویر جیبهای مبارک مثمر ثمر خواهد بود؟

http://cafeclassic4.ir/thread-178-page-2.html