(۱۴۰۲/۷/۶ عصر ۰۶:۲۳)Emiliano نوشته شده:  

و این هم به‌روزرسونی «سیاه، سفید، خاکستری»:

https://uplod.ir/zsug0fxesins/Black__Whi...1_.pdf.htm

سلام
خیلی ممنون

لینک فایل «سیاه، سفید، خاکستری» درست نیست و میگه فایل یافت نشد.

(۱۴۰۲/۷/۲۲ صبح ۰۷:۲۲)اسلون کلورا نوشته شده:  

(۱۴۰۲/۷/۶ عصر ۰۶:۲۳)Emiliano نوشته شده:  

و این هم به‌روزرسونی «سیاه، سفید، خاکستری»:

https://uplod.ir/zsug0fxesins/Black__Whi...1_.pdf.htm

سلام
خیلی ممنون

لینک فایل «سیاه، سفید، خاکستری» درست نیست و میگه فایل یافت نشد.

سلام. ممنونم از اطّلاع‌زسونی‌تون. خدمت شما و دوستان:

https://s31.picofile.com/file/8468651650..._.pdf.html

(۱۴۰۲/۷/۲۳ صبح ۰۸:۲۴)اسلون کلورا نوشته شده:  

سلام دوستان

وقت بخیر

این پست رو در بخش "درخواست راهنمايي در مورد نام فيلم" هم گذاشتم، ولی فکر میکنم اینجا مرتبط تره.

یه کارتون بود که فکر میکنم یکی دو بار بیشتر پخش نشد، یک بار تو عید بود، اواخر دهه شصت یا اوایل دهه 70.

یه سری موجود قهوه ای پشمالوی بدجنس کثیف و بدبو بودن که تو جنگل زندگی میکردن. تو هر قسمت، از جنگل میومدن بیرون و آدمایی رو که بیرون جنگل زندگی میکردن اذیت میکردن و فکر میکنم همیشه هم شکست می خوردن و دوباره آخر هر قسمت فرار میکردن به جنگل.

خیلی خیلی مبهم ازش چیزی یادمه و این توضیحات رو هم با تصورات خودم نوشتم.

سال هاست رو مغزمه که چی بود این کارتون؟ چرا دیگه پخش نشد؟ چرا هیچ کجا تو اینترنت تو سایتایی که به کارتونای قدیمی میپردازن، هیچ نام و نشونی ازش نیست؟

کسی یادش میاد همچین کارتونی رو؟

شاید منظورتون کارتو کوتوله های جنگلی باشه یه سری آدم کوچولو بودن بعضی قسمت ها این موجودات پشمالو  اذیت اشون می کردن

(۱۴۰۲/۷/۲۳ صبح ۱۱:۰۸)مموله نوشته شده:  

(۱۴۰۲/۷/۲۳ صبح ۰۸:۲۴)اسلون کلورا نوشته شده:  

سلام دوستان

وقت بخیر

این پست رو در بخش "درخواست راهنمايي در مورد نام فيلم" هم گذاشتم، ولی فکر میکنم اینجا مرتبط تره.

یه کارتون بود که فکر میکنم یکی دو بار بیشتر پخش نشد، یک بار تو عید بود، اواخر دهه شصت یا اوایل دهه 70.

یه سری موجود قهوه ای پشمالوی بدجنس کثیف و بدبو بودن که تو جنگل زندگی میکردن. تو هر قسمت، از جنگل میومدن بیرون و آدمایی رو که بیرون جنگل زندگی میکردن اذیت میکردن و فکر میکنم همیشه هم شکست می خوردن و دوباره آخر هر قسمت فرار میکردن به جنگل.

خیلی خیلی مبهم ازش چیزی یادمه و این توضیحات رو هم با تصورات خودم نوشتم.

سال هاست رو مغزمه که چی بود این کارتون؟ چرا دیگه پخش نشد؟ چرا هیچ کجا تو اینترنت تو سایتایی که به کارتونای قدیمی میپردازن، هیچ نام و نشونی ازش نیست؟

کسی یادش میاد همچین کارتونی رو؟

شاید منظورتون کارتو کوتوله های جنگلی باشه یه سری آدم کوچولو بودن بعضی قسمت ها این موجودات پشمالو  اذیت اشون می کردن

سلام
خیلی خیلی ممنون
نسخه قدیمی همین کارتون منظورم بود. اسم اصلیش رو پیدا کردم: The World of David the Gnome 1985
سال هاست بهش فکر میکردم و چیز زیادی ازش یادم نمیومد.

اینم لینک یه بخش کوتاه دوبله شده اش:

https://kasbarg.ir/no-title/aaIj64Ipxn

بازهم سپاسگزارم ازتون.

(۱۴۰۲/۶/۱۰ عصر ۰۹:۵۰)مورچه سیاه نوشته شده:  

سلام وقت بخیر

همگی خوشحال هستیم از اینکه دوباره دون دیگو تشریف آوردن و چراغ بخش کارتون منور شده.

دوست داشتم این پُست را به دوست گرامی، جناب مورچه سیاه تقدیم کنم، هرچند که پیشتر در پیام خصوصی از معرفت و خیرمقدم-گفتنشان تشکر کرده بودم.

چندروز پیش در یک گروه تلگرامی که مدیریت آن را "امیلیانو"ی خودمان بر عهده دارند، آگهی/پوستر زیر را گذاشته بودم:

"دنیای قشنگ والت دیسنی" بر اکران سینمایی در تهران، پیش از انقلاب!

به دنبال نام اصلی این فیلم کارتونی بودم. اسم "دنیای قشنگ (زیبای) والت دیسنی" را قبلاً در کتاب "هنر والت دیزنی" از "کریستوفر فینچ" (ترجمه محسن غفرانی) دیده بودم. ظاهراً یکی از دنباله‌های مجموعه تلویزیونی دیزنی‌لند بوده است. تصویر زیر:

ولی خُب در اینجا به دنبال یک اکران سینمایی بودیم و نه نمایش تلویزیونی. پیدا کردن عنوان اصلی فیلم کارتونی از این جهت دشوارتر می‌نمود که مجموعه‌ای از چند انیمیشن کوتاه (و به قول آگهی، تهیه‌شده از بهترین کارتون‌های والت دیسنی) بود. آیا این مجموعه و چیدمان را خودِ کمپانی بیرون داده بود و یا سینمادار (صاحب سینما)ی داخل ایران آن‌ها را از روی انتخاب شخصی پشت هم چیده بود و بصورت یک فیلم کارتونی اکران کرده بود؟

موضوع را در گروه تلگرامیِ یادشده با دوستان مطرح کردم و گفتم که در این آگهی یک کُد خیلی خاص وجود دارد: گربه‌ای به نام "میلتون" که تنها و تنها در سه اثر از کارهای کوتاهِ دیزنی مجال حضور یافته بود. تصاویر زیر:

و گفتم که از بین این سه کارتونِ کوتاه که "میلتون" در آن‌ها حضور داشت، چندسال قبل صوت دوبله‌ی کارتون Puss Cafe یا همان "کافه گربه" را از روی نوار ویدئو برداشته بودم و روی ویدئوی باکیفیت‌تری سینک کرده بودم و به همراه چندکار کوتاه دیگر از دیزنی در اینترنت نشر داده بودم:

(۱۴۰۰/۱/۳ عصر ۰۵:۵۵)دون دیه‌گو دلاوگا نوشته شده:  

کارتون سوّم، کافه گربه (1950) [با امتیاز 6.6 در سایت IMDb] از کارهای خوبِ سِریِ پلوتو است. کارگردان این انیمیشن، چارلز نیکولز است که بعداً یکی از کارگردان‌های مجموعه‌ی کارتونیِ "اسکوبی دو" در شرکت هانا-باربرا شد.

دانلود از پیکوفایل بصورت دوـزبانه (فارسی-انگلیسی)

به دوستان گفتم که اگر بخواهیم عنوان اصلی فیلم کارتونی را بیابیم باید در یک مجموعه کارتونی سینمایی که یکی از سه کار "میلتون" در آن باشد جستجو کنیم.

یکی از دوستانِ آن گروه تلگرامی با نام "امیر سیروس" (Amir Cyrus) جستجویی را با همین کُد آغازید که منجر به یافته شدن عنوان اصلی آن فیلم کارتونی شد. تصویر زیر:

گمشده‌ی ما فیلم کارتونی A Disney Cartoon Jubilee محصول 1973 بود.

مشخصات کامل در لینک زیر:

https://disney.fandom.com/wiki/A_Disney_Cartoon_Jubilee

این فیلم بنابر توضیحات لینک بالا، در اروپا اکران سینمایی داشت. به فهرست کارتون‌هایش که نگاه کردیم همه آشنا بودند، همان‌هایی که روی نوار ویدئو با روایت منوچهر نوذری دیده بودیم و یکسری از آن‌ها را هم چندسال پیش برای اولین‌بار در کافه گذاشته بودم: How to Be a Sailor , Sea Scouts , Crazy Over Daisy , Early to Bed , Hawaiian Holidar

و البته Puss Cafe

ولی بجز اسامی آشنای کارتون‌های مجموعه، آنچه ما را به یقین رساند، پوستر ایتالیایی این فیلم کارتونی بود که عناصر تصویری آن عیناً مانند آگهی اکران سینمایی در تهران بود. تصویر زیر:

...............................

تمام شد، ولی جستجوها برای من و هم‌نَسل‌هایم هیچوقت تمام نخواهد شد.

دوستی، گذر زمان، احساسات و جدایی

حیوانات شباهت های زیادی با انسانها دارند. آنها نیز پس از اینکه به دنیا می آیند به دنبال کسب تجربه می روند. تجربه هایی که برای بقاء الزامی هستند. آنها نیز گاهی به مانند انسانها به حرف والدین خود گوش نمی کنند تا تجربیات مخصوص به خود را کسب کنند. گاهی تجربه های خودسرانه عواقب سنگینی دارد اما در همان حال برای یک نوپای عاشق تجربه غیر قابل اجتناب هستند. درست مانند بچه خرس هایی که به سمت کندوی عسل حرکت می کنند بدون آنکه بدانند تعداد کثیری زنبور در کمینشان نشسته اند!!

گاه نونهالان به حرفهای والدین خود گوش نمی کنند و این بزرگترها را خسته و عصبی می کند اما صبر و حوصله معمولاً کارساز است و بزرگترها کم کم می بینند که فرزندان‌شان دنیا را بهتر درک کرده و راه و روش مقابله با خطرات آنرا بهتر یاد می گیرند.

کارتون ژاپنی بچه های کوه تاراک محصول دهه هفتاد میلادی براساس رمانی آمریکایی، مانند آینه ای است که نوشته های بالا را بازتاب می دهد کارتونی که در کودکی شیفته اش بودم. با آن ماجراجویی کردم، خندیدم، اشک ریختم و مهمتر از همه درس زندگی آموختم و هنوز که هنوزه جزو نوستالژی های ارزشمند من است. داستان دو بچه خرس که برادر و خواهرند. آنها هنوز در حال یادگیری روشهای بقا هستند که مادرشان را‌ (به دلیل طمع انسانی و غریزه مادری) از دست می دهند و چون هنوز تجارب کافی برای زندگی در جنگل را ندارند توسط یک کودک سرخپوست به نام رن به سرپرستی گرفته می شوند. او آنها را جکی و جیل می نامد. طبیعتاً آنها نمی دانند او کیست و چه نیتی دارد و با توجه به اینکه از مادرشان آموخته بودند که انسانها قابل اعتماد نیستند، به دنبال راه فرار می گردند.

به هر حال، برای یک کودک هیچ چیز ترسناک تر از این نیست که ببیند گرفتار افرادی غریبه شده است. فرقی هم نمی کند که حیوان باشند و یا انسان. چالش ها تا حد زیادی مشترک هستند. با این تفاوت که چون ما زبان حیوانات را نمی فهمیم درک کردن احساسات شان نیز برایمان بی نهایت دشوار و یا حتی غیر ممکن است. یکی از جذابیت های این کارتون این است که ما به خوبی با احساسات و افکار بچه خرس ها آشنا می شویم. برخلاف سایر کارتون ها حیوانات در بچه های کوه تاراک مانند انسان صحبت نمی کنند اما طرز روایت داستان این اجازه را به ما می دهد که بفهمیم در ذهن کوچکشان چه می گذرد.

جکی و جیل کم کم یاد می گیرند که از رن و پدرش نترسند. آنها نیز به مانند بچه انسان نسبت به آب نبات روی خوش نشان می دهند و شاید این شروع خوبی برای ایجاد اعتماد باشد! آنها یاد می گیرند که برای نوشیدن شیر یک لیوان را با پنجه هایشان بگیرند. تجربه‌ای که مادرشان آنرا بلد نبود.  بعضی تفاوت ها اما بیولوژیکی هستند و نمی توان آنرا تغییر داد. به طور مثال جک و جیل فکر می کنند باید مانند پسرک سرخپوست روی دو پایشان راه بروند که البته موفق نمی شوند!

از جذابیت های این کارتون این بود که نشان می داد چطور می توان بدون کلام یک رابطه صمیمی و عاطفی با دیگران ایجاد کرد. جکی و جیل هیچگاه قادر نبودند با رن صحبت کنند اما او را بیشتر از هر کسی دوست داشتند. با این وجود نبود ارتباط کلامی سوءتفاهم هایی را نیز به وجود می آورد. جکی و جیل گاهی متوجه نمی شوند که چرا رن که اینقدر با آنها مهربان است، با آنها بازی می کند و به آنها غذا می دهد گاهی از دست آنها عصبانی شده و سرشان داد می زند. اگرچه کم کم می آموزند که او تنها نگران آنهاست و قصدش این است که آنها را از خطرات گوناگون در امان نگاه دارد. این نوع ارتباط بین والدین و بچه ها هم شکل می گیرد. احتمالا همه بچه های کوچک با خود می اندیشند که چرا والدینی که آنقدر دوستشان دارند گاهی به کادر درمان اجازه می دهند تا آمپول شان بزنند!!

بچه های کوه تاراک درباره بزرگ شدن دو بچه خرس است. آنهایی که مدت کوتاهی با مادرشان زندگی کردند و آنگاه کودکی سرخپوست نقش مادرشان را بر عهده گرفت. دوستی آنها به عشق انجامید و در نهایت زمان جدایی اجتناب ناپذیر از راه رسید. چرا که آنها حیوانات خانگی نیستند و به همین دلیل مجبورند در حالی که کوله باری از تجارب انسانی و حیوانی را با خود حمل می کنند، به اعماق جنگل رهسپار شوند. جایی که به آن تعلق دارند. و به امید اینکه در حیات وحش خوب بودن را از یاد نبرند...