من سری اول قهوه تلخ رو به صورت سی دی خریدم. سری دوم رو به صورت دی وی دی تهیه کردم و وقتی برای خرید دی وی دی سری سوم به کلوب رفتم فروشنده گفت که به دلیل عدم استقبال از دی وی دی در شهرستان ها سری سوم فقط به صورت سی دی پخش شده!! فروشنده صحبت جالبی داشت در مورد علت عدم استقبال از دی وی دی. او میگفت مردم قیمت دی وی دی را گران میدانند! و میگویند وقتی ما برای سه تا {سی دی} داریم 2500 تومان پول میدیم چه دلیلی داره برای یک دونه {دی وی دی} همون پول رو بدیم!! اون سه تاست تعدادش بیشتره و ارزونتر!  

غرض از گفتن این موضوع اینه که همه چیز به فرهنگ مردم و سطح تفکر اونا بستگی داره نه به سطح درآمدشون. یه فرد حاضره در روز 2500 تومان پول یک "بسته" سیگار رو به راحتی پرداخت کنه، اما حاضر نیست همین مبلغ رو در ماه برای یک "بستۀ فرهنگی" (فیلم و کتاب و بلیت سینما) به قول خودش "حروم کنه"!!

واقعیت اینه که اکثریت جامعه ما ارزشی برای محصولات فرهنگی قائل نیستند و به همین دلیل دوست دارند این محصولات را به ثمن بخس تهیه کنند، در حالیکه هر روز مدل ماشینهایشان بالاتر میرود و اثاث البیتشان هم نو تر میشود! من شخصاً دور و بر خودم کسی رو نمی شناسم که اهل کتاب خوندن و فیلم دیدن (فیلم به معنای فیلمهای باارزش نه فیلمهای هندی و فیلمفارسی های مدرن و مثلا کمدی که جدیدا ساختشان تبدیل به یک اپیدمی شده است) باشد.

نتیجه اینکه : علت اصلی ارزان بودن محصولات هنری و عدم رعایت کاپی رایت و مواردی از این دست در جامعه، فقر فرهنگی است نه فقر مادّی