اولین موشک های بالستیک جهان V1 - اگر بخواهیم موشک های سه هزار سال پیش چینی ها را ندیده بگیریم-.

بر خلاف زیروها، این ها  هواپیماهای کوچک و بی سرنشینی بودند که برای رسیدن به مقصد برنامه ریزی شده بودند. چه چیزی می توانست جلوی این مهاجمان بی سرنشین را بگیرد؟ پرنده ای خشمناک و با قابلیت انفجار و با سرعت بالا!

اولین بار برای مبارزه با V1 ها و V2 ها بود که تکنولوژی سایبرنتیک یا همان پیشگویی علمی شکل گرفت. این که با سرعت بتوانیم محاسبه کنیم که چنین پرنده ای با چنین سرعتی کی و کجا به زمین خواهد خورد و برای آن آماده باشیم.

سایبرنتیک و سایکو سایبرنتیک دنیای بزرگی است و جای بحث و گفتگو زیاد دارد ولی برنده ی واقعی این مبارزه Spitfire است، هواپیمای دوست داشتنی من!

آیا اسپید فایرها مثل زیرو خودشان را به این موشک ها می کوبیدند؟ نه!

جایی که خِرَد هست نیازی به بی باکی نیست! (این جمله سند بخورد به نام کاپیتان)

اول بار یک خلبان باسواد اسپیدفایر با یک V1 رودررو شد. خوب می دانست که این پرنده ی بی سوار به زودی به زمین می خورد و خساراتی به بار می آورد. او خودش را به V1 رساند و به آرامی به موازات آن پرواز کرد. آن گاه بال خودش را زیر بال V1 با فاصله کمی قرار داد و یک اختلاف فشار زیر بال موشک بوجود آورد. به همین سادگی و به همین خوشمزگی موشک از مسیر خودش منحرف و سرنگون شد!

نمی دانم چه تعداد موشک به این شکل سرنگون شد فقط همین قدر می دانم که سواد چیز خوبی است!