دلنوشته هایم را برای تشکر نمی نویسم .

برای آرام شدنم مینویسم .

آنچه درست است را مینویسم .

بدون چشم داشت .

خوبی اینجا این است که اگر از خودت بنویسی ، ریا نمی شود.

چون کسی تو را نمی شناسد .

آمده بود .

از راه دور .

برای به خاک سپاری مادرش .

صحبت کردیم .

رشته کاری اش مثل من بود .

دیدم وضع کارش خوب نیست .

سید بود و زحمتکش .

مالی نداشتم که کمکش کنم .

در عوض کمکی بهتر به ذهنم رسید .

هر چه بلد بودم .

هر چه جدید بود و بدیع .

هر چه میتوانست برایش مشتری بیشتری بیاورد .

در طبق اخلاص گذاشتم و تقدیم کردم .

خدایا ! همین را داشتم ! باشد که مورد قبولت واقع شود و دستم را بگیری !

والسلام