البته همونطور که ایران کلاسیک عزیز گفتن بازیهای آتاری خیلی ساده بودند و سناریو خاصی نداشتند . در کمودور و بعدها میکرو نینتندو ، بازیها کم کم دارای سناریو و فیلمنامه شدند ! درست مانند روند تکاملی خود سینما که از فیلم های بدون فیلمنامه شروع شد و به فیلم های فوق پیچیده رسید. اوج بازی های کامپیوتر در آن زمان با آمدن کامپیوتر افسانه ای آمیگا بود. آمیگا در حقیقت چیزی شبیه به کامپیوتر های اپل مکینتاش امروزی بود و رقیب قدر این مارک معروف در زمینه قدرت صوتی و تصویری بود. همین قدرت باعث شد که بازیهای بسیار زیبایی برای آن نوشته شود. برای اولین بار ؛ بازیها دارای سناریو و هدف بودند و معمولا قبل از شروع بازی ، یک تیکه فیلم ( که به نام دمو Demo شناخته می شد ) نمایش داده می شد و شرح داستان رو می داد. بدین گونه بازی جذاب تر و هدفمند تر می شد.

یکی از بهترین و زیباترین بازی های آمیگا ، سایه شیطان Shadow of the Beast II بود که روی دو عدد فلاپی دیسک (هر یک با حجم 880 کیلوبایت ! ) عرضه می شد. موزیک منوی اولیه این بازی شاهکار موسیقی الکترونیکی در آن زمان بود و مجلات خارجی مقالات زیادی در مورد آن نوشته بودند. دموی اول بازی که نشان می داد یک بچه نوزاد توسط یک موجود خفاش مانند ربوده می شود ، مو بر تن آدمیزاد سیخ می کرد. حساب کنید این مورد مربوط به 20 سال پیش است که هنوز سگا و پلی استیشن وجود نداشت و  ویدیو های VHS در زیرزمین ها و زیر پتوها مخفی بود. در زیر لینک تیکه ای از این بازی پر رمز و راز را مشاهده می کنید:

http://www.upvideo.com/upvideo_video.asp...o8Ojw&sr=1