با تشکر از ایران کلاسیک ِ عزیز ، که تاپیکی با چنین ایده ی جالبی ایجاد کرده اند .

رت باتلر در بربادرفته :

" راستشو بخوای عزیزم ، اصلا برام مهم نیست ! "

نقش «رت باتلر» را بی‌شک به خاطر دارید ، شخصیتی لاقید و جسور که تا مدت‌ها در روح و جان رسوب می‌کرد. شاید اگر کسی جز گیبل در نقش رت باتلر ظاهر می‌شد، این نقش چنین شکوهی را نمی‌یافت.

به نظر من ، رت باتلر بر خلاف ظاهر بی اعتنا و بی قید و بندش ، اعتقادات ِ خاص خودش را داشت . بر خلاف اینکه نشان میداد مردی پر شور و شر است ، به شخصیتی مثل ملانی هامیلتون از صمیم قلب احترام می گذاشت . به نظرش اینکه جنوبی ها میخواستند با مزارع پنبه و برده هایشان به جنگ شمالی ها برود یک حماقت ِ محض و سبک مغزی بود ، اما خودش هم به وقتش به میدان جنگ رفت تا حداقل از جایی که برایش به عنوان " وطن " تلقی می شد دفاع کند . در ظاهر افراد برایش اهمیت نداشتند و تنهایشان می گذاشت ، اما همیشه یک تکیه گاه محکم محسوب میشد . شاید بتوان تنها مشکل ِ شخصیتی او را ، عدم توانایی اش در بیان ِ احساساتش بیان کرد . این درست است که او بار ها به اسکارلت نشان داد که دوستش دارد ، اما برای یک زن ، این مهم است که بداند چه جایگاهی در قلب ِ مرد ِ مورد علاقه اش دارد . شاید اگر این دو شخصیت یک بار درست و حسابی با هم بحث و مذاکره می کردند ( مثل همان کاری که در انتهای داستان کردند ) ، متوجه می شدند که تا چه حد به هم علاقه دارند و اینقدر سوء تفاهم ها بینشان فاصله نمی انداخت ! البته ، از نظر من ، حتی این ظاهر ِ خوددار ِ رت باتلر هم جذاب بود ، با اینکه حالتش خیلی زود تغییر می کرد و می توانست در عین حال که عاشق ِ سینه چاک ِ کسی باشد ، آن فرد را هم با حرف هایش آزار دهد ! حرف هایی که بیشترشان از سر حقیقت بود ، و مطمئنا همین رک و راست بودن برای خیلی ها آزار دهنده است . اینکه کسی مستقیما عیب هایشان را به آن ها گوشزد کند !

رت باتلر شخصیتی مرموز و غیر قابل کنترل داشت و به سختی میشد افکار و احساستش را حدس زد ، اما با این حال ، از نظر من یک شخصیت ِ ایده آل و جذاب است ، که تا دنیا دنیاست ، در دل کسانی که با شخصیتش آشنا شده اند و خو گرفته اند ، باقی می ماند  !!

( من از این عکس خیلی خوشم می آید ، یک جورایی مرز بین واقعیت و داستان در هم شکسته است ! : رت باتلر دارد داستان ِ خودش را می خواند !!! )