اصولا انسان کم حرف که باشد، مرموز هم جلوه می کند. مخصوصاً وقتی لباسهای عجیب و غریب تنش باشند و حالت چشم هایش نیز اعتماد به نفس بالایش را نشان دهند! خب به این گونه آدمها دیر می توان اعتماد کرد. ولی خوب آنها نیز مانند بقیه می توانند خوب یا بد باشند. به هر حال پنجاه ، پنجاه است نه کمتر و نه بیشتر.

خوشبختانه بایرون سالی سریال پزشک دهکده اینرا ثابت کرد که با وجود خصوصیات متفاوتش می تواند قابل اعتماد تر از هر کس دیگری باشد. او مانند همه انسانها آسیب پذیر بود، او به خوبی می دانست در نبرد تن به تن ممکن است فاتحه اش خوانده شود! وقتی حرف حق می زند ممکن است تمام اعتبار و جایگاهش را از دست بدهد. او می دانست که ممکن است نتواند جلوی کشتار شایان ها را بگیرد و یا یک زندگی رویایی به سایر سرخپوستان ببخشد. (به هر حال تاریخ را که نمی توان تغییر داد!) اما دل را به دریا می زد تا بتواند لااقل به یک سرخپوست یا سیاهپوست و یا حتی یک سفید پوست مظلوم یاری برساند.

بایرون سالی ها تاریخ ساز نیستند.‌ قدرتش را هم ندارند. اسم شان نیز در تاریخ ثبت نمیشود ، تنها انسان هایی هستند که آن چیزی را که جلوی چشمانشان قرار گرفته است، تحمل نمی کنند.

در آمریکا جو لندو با صدای خودش معرفی شد و در ایران با صدای سعید مظفری. انگار یکی از معدود دفعاتی است که زهره شکوفنده مدیر دوبلاژ سریال پزشک دهکده سعید مظفری را در جای مناسبی قرار داده است. غرور ، مردانگی، حق طلبی و اهل عمل بودن را هم صدای مظفری دارد و هم شخصیت بایرون سالی و در نتیجه به زیبایی با هم عجین شده اند.