(۱۴۰۱/۱۲/۲۶ صبح ۰۸:۵۶)شارینگهام نوشته شده:  

(۱۴۰۱/۱۲/۲۵ صبح ۱۰:۱۱)میاموتو موساشی نوشته شده:  

سلام به همگی!

خاطره مبهمی از فیلمی درباره پیشگامان مهاجر ...

سلام دوست عزیز

ابتدا به ساکن خدمتتان عارض شوم که:

چرا دلمرده ؟

ما همگی به امید زنده ایم.

همین که این خاطرات رو مرور می کنیم، خودش یک نوع زندگی است.

به قول رزمنده ها :

-کی خسته است؟دشمن!

                                                                ***

نشانه های ابتدایی فیلم مورد نظر شما ، مرا به یاد سریال زیبای خانه ی کوچک می اندازد.ولی بعد ، فیلمی سینمایی را به یادم می آورد با محوریت شروع یک زندگی جدید در یک زمین دراندشت.

داستان فیلم ،بر می گردد به دهه ی 20 و30 میلادی در آمریکا که فقر و بیکاری موج می زد.

خانواده ای هم برای تامین معاش کوچ کرده بودند تا زمینی بیابند و زراعت کنند.

به همین خاطر زمینی را می یابند و زندگیشان را از نو شروع می کنند .

سال های اول خوب پیش می رود، ولی بعد دچار خشکسالی می شوند.طوری که پدر خانواده افسردگی می گیرد و می میرد.

بعد از مرگش باران می بارد و همسرش با بغض می گوید:"کاش الان زنده بودی و می دیدی!"

                           ***

.ملاحظه فرمودید دوست عزیز؟

در نومیدی بسی امید است    پایان شب سیه سپید است

.پس تا آن جا که می توانید، از این دست خاطرات بیان کنید.

ممکنه به زودی اسمش پیدا نشه، ولی باعث میشه امثال بنده، نشانه هایی به آن اضافه کنند و روند شناسایی آن تکمیل تر بشه.

بنده همیشه از دیدن پست های جدید در این بخش به وجد می آیم.

ضمنا" از لطف و مرحمت شما در اعطای امتیاز یه اینجانب صمیمانه تشکر می کنم.

باسلام و عرض احترام به شارینگهام عزیز که می گویم، به گمانم مبالغه نکرده باشم که خاطرات ولحظات زیبا وشیرینی را جان دوباره می دهید. و تقریبا هر چه نوشتید خاطره زنده کرد و امتیاز هم، ناقابل است. مثلا با به یاد آوردن همین فیلم Drylanders 1962 ."دانیل گریر (جیمز داگلاس) که در دهه 1900 در غرب کانادا، پس از جنگ بوئر به خانه بازمی‌گردد. او زندگی یک کشاورز گندم را انتخاب می کند. ابتدا مزرعه او رونق دارد، اما قربانی خشکسالی سراسری می شود. او برای سرپا نگه داشتن مزرعه خود تلاش می کند، اما قبل از اینکه بتواند پایان خشکسالی را ببیند می میرد. همسرش ( فرانسیس هایلند ) کار شوهرش را در مزرعه ادامه می دهد." دلمرده که گفتم زیاده روی کردم، شاید هم زیاده گویی. "کودک درون" اگر می گفتم شاید بهتر می بود. والبته که امروزمان و زندگی هنوز زیباست و خالی از خوشحالی نیست که وقت وحوصله اینجا نشستن را داریم، و غرق در مشکلات و دلشوره و غیره نیستیم، که شکر گذار هم هستم. "بنده همیشه از دیدن پست های جدید در این بخش به وجد می آیم." هم که نوشتید حرف دل خودم هم بود که مصداق ضرب المثل «جانا سخن از زبان ما می گویی»شد، مخصوصا که اواخر کمتر پیدایتان بود و از نظر دور نماند! واما، درباره فیلمی که نوشته بودم چون خوابم برده بود، قاطعانه نمیتوانم بگویم که این نیست، شاید هم همین بوده، ولی مطمینا این هم یکی از گمشده ها بود.t1p.de/8khz4