سلام به همه ی دوستان حاضر و غایب

باز هم گمشده ای دیگر در جام جهان نما:

یک سریال تلویزیونی ایرانی شاید هم یک فیلم داستانی

در بازه ی زمانی 1388 تا 1391 از شبکه ی 3 پخش می شد.

فقط یک قسمت از آن را که به طور ناقص دیدم،در فیلمخانه ی ذهنم به یادگار مانده بود تا امشب ...

خلاصه ی آن قسمت:

فضای فیلم ،یک کوچه باغ روستایی بود در دهه ی پنجاه یا شصت

پسربچه ای تقریبا" 10 ساله برای رفتن به مدرسه، از کوچه باغی می گذرد که یک پسر تقریبا" 15 ساله در آن پرسه می زند.او راه را بر پسربچه می بندد.به این بهانه که آنجا خانه اشان است و هرکسی برای گذشتن از جلوی آن،باید به او شیتیل بپردازد.

در روز اول،پسر قلدر او را کتک می زند و به زور کیفش را می گیرد و خوراکیش را می خوردو سپس به او اجازه ی عبور می دهد.پسر بچه با حال ناراحت به مدرسه می رود و یک کتک هم از ناظم به خاطر دیرآمدنش می خورد.

غروب که می خواهد به خانه برود،باترس از کوچه باغ می گذرد و باز هم پسره ی قلدر را درحال تیروکمان بازی می بیند.

او به صورت کتک خورده ی پسربچه می خندد و به زخمش نمک می پاشد!

ولی به او اجازه عبور می دهد و او را که درحال دویدن است،فریادزنان می ترساند که برای فردا شیتیل یادش نرود.

بعداز مدتی پسر بچه به فکر انتقام از مزاحم سرراهش می افتدو با نقشه ای او را ناکار می کند (؟) طوری که قلدر محله،معلول می شود و مثل یک تیکه گوشت جاندار،فقط جلوی در به روبه رو زل می زند.

پسربچه که دچار عذاب وجدان شده، هر روز پیش او می آید و پیشرفت خودش در درس و مدرسه را با شوق و ذوق به وی می گوید تا کمی او را خوشحال کند...

در این جا فیلم به زمان حال می آید که می بینیم پسربچه ی ما که اکنون مردی شده ،داشته این خاطرات را برای همسرش تعریف می کرده...همسری که درصدد ترک وی است،به خاطر این که دیگر نمی تواند بی عرضگی و ترسویی شوهرش را در زندگی مشترکشان تحمل کند. و این کار زن باعث شده تا همسرش ریشه ی این ترس و بدبختیش را برایش بازگو کند و...

دیگر هیچ!