مگاویل نام فیلمی آمریکایی، اما مستقل است که در سال ۱۹۹۰ عرضه شد. داستان این فیلم علمی تخیلی در ارتباط با آینده ای دور است که در آن دنیا به دو بخش تقسیم شده است. بخشی که همسفیر نام دارد همه چیز از جمله آواز و حتی تماشای فیلم اکیدا ممنوع است و در صورت تخلف با متخلفین برخورد خواهد شد. این بخش به نوعی یادآور زندگی خودمان در سال‌های نه چندان دور است. بخش دوم مگاویل است که در آن انسانها آزاد هستند و محدودیتی مخصوصا نسبت به همسفیر ندارند. در این بین مامور جوانی به نام پانیلو که در همسفیر زندگی می کند، ماموریت می یابد که به مگاویل برود و با مردی به نام نیومن مذاکره کند. این ماموریت در ابتدا چندان سخت به نظر نمی رسد. اما هنگامی که متوجه می شود، حتی روئسایش به وی خیانت کرده‌اند و او را با تهدید مجبور به بازی های سیاسی و انجام کارهایی می کنند که در ابتدا از وی درخواست نشده بود، او خود را تک و تنها در حصار دو گروه جنایتکار می بیند و کم کم اسرار هولناکی گریبانگیرش می شوند که او را تا سر حد نابودی می کشانند. اما او کسی نیست که به راحتی تسلیم شود.

این فیلم که اولین و تاکنون آخرین فیلم ساخته شده توسط کارگردان آلمانی اش است، هیچگاه مورد استقبال قرار نگرفت. اما با این حال جو رئال فیلم که بر خلاف سایر فیلم‌های علمی تخیلی که از قهرمانان سازی بهره می گیرند، تمرکزش را بر روی کاراکترها و موقعیت شان می گذارد، قابل ستایش است. نکته قابل توجه دیگر اینست که فیلم بازیگر زیادی ندارد. در واقع فقط تنها شامل کاراکترهایی است که قرار است کاری انجام دهند و داستان فیلم را جلو ببرند. شاید این امر به خاطر کمبود بودجه صورت گرفته است، اما حال و هوای آرام و خلوت فیلم باعث شده که تنهایی کاراکتر اصلی فیلم و دلهره هایش در دنیایی آکنده از رمز و راز بیشتر واقعی و ملموس به نظر برسند.

این فیلم بازسازی یک فیلم مشهور فرانسوی به نام آلفاویل است که عملا شباهتی به هم ندارند و براساس دو فیلمنامه کاملا متفاوت ساخته شده اند.

همچنین این فیلم اولین حضور بیلی زین در نقش اصلی است که چند سال بعد در فیلم پرآوازه تایتانیک ایفای نقش کرد.