این روزها که نبودم سری به پدر بزرگ روسی ام زدم. دو مرد در زندگی من نقش بزرگی دارند، برادر بزرگم آنتوان سنت اگزوپری و پدربزرگم که شکار گرگ را به من آموخت.

حالا که اشتوکاها سرنگون شده اند وقتش بود که سری هم به آن سوی دنیا بزنم و پا به روسیه نگذاشته به استالینگراد فرا خوانده شدم. جای شما خالی سروان که در انگلستان گوشمالی سختی خورده بود هیتلر را وادار کرده بود که به شرق لشکر بکشد.

پا که به استالینگراد گذاشتیم اشتوکاهای قراضه سر راهمان سبز شدند و تا توانستند ما را بمباران کردند.

خورشچف از من خواست که از هنرم در تیراندازی استفاده کنم و جنگ مغلوبه شد.

سروان رنو که دست پاچه شده بود از دوست قدیمی من اد هریس خواست که در نقش سرگرد کانیک به جنگ من بیاید.

شریف زاده ای از باواریا که گوزن شکار می کنه در برابر بچه چوپانی که شکارچی گرگ بود قرار گرفتند. سرگرد حرفه ای و جنگنده بود اما در زمانی که به دار زدن غیرنظامی ها روی آورد چاره ای نداشتم جز این که به نقش او پایان بدهم.

در سوم فوریه ی 1943 سروان دوباره شکست خورد و لشکر ششم آلمان به همراهی یک فیلد مارشال اسیر شدند.

گمان می کنم سروان دوباره باید پاسخگوی ایده های تجاوزگرانه اش به اهریمن بزرگ، هیتلر باشد.

سروان پیام مرا بشنو!

فواره چون بلند شود سرنگون شود.

 تا وقت هست به دموکراسی و دوستی روی بیاور!