(۱۳۹۵/۲/۱۸ صبح ۱۲:۱۱)خانم لمپرت نوشته شده:  

 من شیفته اولین پارت آهنگ مخصوصا از دقیقه دوم به بعدش هستم

آره. از اونجایی که ریتم اش تند میشه.

روزهای زیادی از بهترین سالهای زندگی ما با همین "نینجا" ها (1 تا 3) گذشت.  مجله ای بود به نام کامپیوترهای خانگی که راهنمای کامل این بازی را چاپ کرده بود و حدود 20 صفحه بود. هر چه در اینترنت گشتم هیچ عکسی از این مجله قدیمی و پرطرفدار ندیدم. اگر کسی توی آرشیو یا انبارش داره حتما عکس یا اسکن ازش بذاره تا خیر الدنیا و الکافه و الاخره شامل اش بشه .بازیهای امروزی هر چی واقعی تر میشن ( مثلا PS4 - XBOX ) بازم اون حس رو ندارن. شاید چون زیاد واقعی هستند و مانند دنیای عادی خودمون هستند. در صورتی که بازیهای قدیمی فانتزی و کارتونی بودند و بیشتر شبیه رویاهای کودکی . کلا سادگی با دنیای بچه ها و حتی بزرگترها سازگارتر است و بشر موقعی آرامش داره که در نهایت سادگی باشه.

یه مرحله ای در نینجای 1 بود که در فاضلاب شهر می گذشت و بسیار وحشتناک بود. مخصوصا که موزیک رعب انگیزی به سبک برنارد هرمان در فیلم روانی هیچکاک داشت. بر در و دیوار اتاق ها هم انواع اسکلت آویزان بود و موش و روح های سرگردان هم برخی اوقات از در  وارد می شدند. خلاصه اینکه شاهکاری بود از بهر موسیقی و طراحی صحنه و کارگردانی. به راستی باید دست مریزاد گفت به نویسندگان این بازی که با امکانات محدود آن زمان , چنین کار جاودانه ای ساختند.

مطلبی درباره آهنگ این بازی:

http://cafeclassic5.ir/thread-1138-post-...l#pid42137