(۱۳۹۹/۳/۲۷ عصر ۰۸:۰۵)اﻟﻜﺘﺮﻭﭘﻴﺎﻧﻴﺴﺖ نوشته شده:  

درود بر دوستان خوش ذوق،

اهنگی که که در دقیقه ۲۱ به بعد مد نظر شماست، از قدیمی‌ترین آهنگ‌های کلاسیک هست. اصل این آهنگ از فرانز لیزت اتریشی هست. ایشون بین سالهای ۱۸۱۱ تا ۱۸۸۶ زیستند. 

Franz Liszt

Name of the track: Liebestraum No. 3

فیلمی در مورد این اهنگساز به نام The Song Without End ساخته شده و این قطعه در اون به کار رفته است.

قدیمی‌ترین کاری که در سایت دیسکو هست این آلبوم هست و مکن هست که صدا و سیما این رو داشته باشه.

https://www.discogs.com/Carlos-Pereira-4...ter/676160

این هم قطعه‌ای که در فیلم استفاده شده.

https://youtu.be/fOu6BZuIGBc

با تشکر از مهدی عزیز، شاید بد نباشه در تکمیل فرمایشات تو، از لیست هم مختصر بیوگرافی ای داشته باشیم:


«ذات موسیقی بیکلام به احساسات فرصت می‌دهد که در شکل حقیقی خود بتابند و بدرخشند، بی‌آنکه بخواهند واقعی یا خیالی جلوه کنند.»

این جمله از فرانتس لیست (1886-1811) یکی از بزرگترین آهنگسازان دوره رمانتیک تاریخ است که در بخشی از مجارستان که اکنون شامل اتریش می‌شود بدنیا آمد.
نبوغ او از همان کودکی قابل رویت بود. پدرفرانتس پیانو، ویلن‌سل و گیتار می‌نواخت. او نواختن پیانو را در هفت سالگی به پسرش آموخت، اما در هشت سالگی فرانتس آنقدر در نواختن پیشرفت کرده بود که بواسطه پدرش وارد دستگاه درباری شد. زمانی که او برای اشراف مجار اجرا کرد چنان آنان را متحیر ساخت که به هزینه خود، او را برای ادامه تحصیل به وین فرستادند. پدر با تکیه بر کمک تحصیل فرزندش از کارفرمایان استرهازی مرخصی گرفت و همراه پسر راهی وین شد، جایی که گفته می شود بتهوون با شنیدن صدای پیانوی کودک بر پیشانی او بوسه‌ تبرک زد. او آهنگسازی را در وین و بعد از آن در پاریس فرا گرفت و در 19 سالگی از او دعوت بعمل آمد تا در حضور پادشاه انگلستان نوازندگی کند. علاوه بر اینها دیدارهای او با افراد سرشناس و قله های رومانتیکی همچون پاگانینی، ‌شوپن، ‌برلیوز، ویکتور هوگو، لامارتین، دو بالزاک، هاینه و واگنر که بعدها داماد او شد همگی بر این دوره از تاریخ اروپا تاثیر گذار بود.

فرانتس لیست یک نوازنده معمولی نبود. او یک نابغه موسیقی تمام‌ عیار بود که تمام مشاهدات خود از طبیعت، افراد و اشیایی که می‌دید را با زبان موسیقی بیان می‌کرد. چند ‌بار عاشق شد، زیاد سفر کرد، جزو معدود بزرگانی بود که در زمان حیات خود مزه شهرت را چشید و هرچه دید و لمس کرد و می‌شنید یا احساسش درباره زیبایی‌های طبیعت، بناهای تاریخی، طوفان، ناقوس ژنو و یا درد وطن را به زبان موسیقی بیان می‌کرد. خانه فرانتس درشهر وایمار آلمان همواره میزبان افراد مختلف بود. لیست پیانو خود را طوری در وسط قرار می‌داد و پشت آن می‌نشست که خانه شبیه تماشاخانه کوچکی می‌شد و مردم علاقه‌مند دسته‌ دسته برای شنیدن نوای ساز او به این خانه می‌آمدند. در خانه روی هر کسی که به شنیدن موسیقی علاقه داشت باز بود. چرا که او از نواختن و داشتن میهمان لذت می‌برد.

فرانتس لیست اولین هنرمند تاریخ است که جرات کرد یک کنسرت کامل موسیقی با پیانوی تنها برگزار کند و بسیاری از متخصصین در حیطه ی موسیقی بر این باورند که لیست یکی از بهترین نوازندگان در دوران خود و همچنین در تمامی دوران بوده است. برای رسیدن به چنین موفقیتی فرانتس لیست بسیاری از شیوه‌های مرسوم حضور بر روی صحنه را با نوآوری‌های خود دگرگون کرد. به عنوان مثال او نخستین نوازنده‌ای‌ست که روی صحنه به طور نیمرخ در مقابل تماشاگران می نشست و به چهره‌ جذابش در میان انبوه موهای بلندی که آن را می پوشاند جلوه‌ بیشتری می‌بخشید. این روش تا زمان او متداول نبود و نوازندگان معمولأ یا رو به تماشاگران می نشستند یا پشت به آن ها برنامه اجرا می کردند.

او با نوآوری‌ها و با نواختن آثار خودش در کنار آثار باخ، اسکارلاتی، موتزارت، بتهوون، شوپن، شوبرت، چایکوفسکی و شومان، و سرودها و آوازهای ملی و محلی هر سرزمین که به آن پا می‌گذاشت، در شهرهای بزرگ اروپای آن روز، پاریس و رم و بوداپست مدام کنسرت‌های جنجالی می‌داد و در نوازندگی پیانو و رهبری ارکستر جمعیت را با ژست‌ها و حرکات نمایشی، شیفته و مسحور و زنان و دختران جوان را چنان از خود بی‌خود می‌کرد که برای دیدن او و احتمالا برقراری رابطه‌ای پنهانی با او، سر و دست می‌شکستند. هاینریش هاینه، شاعر نامدار آلمانی در مجموعه گزارش‌هایی که زیر عنوان موسیقی روز برای روزنامه‌ها می‌نوشت، اصطلاح مشهور «جنون لیست» (به آلمانی: Lisztomania) را در مورد او و کنسرت‌هایش بکار می‌برد. هنر لیست در این بود که قطعه‌ای را که برای ارکستری با صد ساز نوشته ‌شده بود به گونه‌ای به پیانو برمی‌گرداند که تمام زیر و بم‌ ها و نکات ظریف آن در برگردان پیانویی حفظ می‌شد.

قطعه Liebestraum یا Dream of love یا Reve de amour یا همان "رویای عشق" نمونه ای از کارهای زیبای دوران رمانتیک است که با یک نوازندگی استادانه می تواند در همان مرتبه اول به اعماق تک تک سلولهای بدن انسان نفوذ کند. اگر شنونده با شخصیت، حالات روحی و توانایی های نوازندگی لیست آشنا باشد بدون شک با شنیدن این اثر آن را به کسی جز لیست نمی تواند نسبت دهد. (البته لیست تعداد بیشتری قطعه با همین عنوان دارد که قطعه معرفی شده در پست بالا از همه آنها معروف تر است و بعنوان Liebestraum 3 نیز معمولاً مشخص می گردد.)

او در میان نوازندگان به ویژه مجذوب و مفتون پاگانینی شده بود و دلش می‌خواست مهارت‌های بی‌بدیل او را در ویولن، در کار پیانوی خود به کار گیرد. و حقا چنین نیز کرد. او را با خیال راحت می‌توان پاگانینی پیانو نامید.
همانطور که در نوشته ها به کرات آورده اند که "هیچ آهنگسازی تاکنون نتوانسته است از پیانو صداهایی به زیبایی کارهای شوپن بیرون آورد"، در رابطه با لیست آورده اند که "هیچ نوازنده رمانتیکی نتوانسته است مانند لیست به هنگام نوازندگی در اعماق احساسات حاضرین نفوذ کند". این موضوع آنقدر بدیهی بود که شوپن همواره رسماً به توانایی های لیست در نوازندگی حسادت می ورزید.
اما با این حال روزی که شوپن در یکی از رسیتال های لیست حضور داشت و لیست اتودهای شوپن را می‌نواخت، بسیار از نوازندگی لیست تحت تأثیر قرار گرفت و گفت که لیست اتودهای او را بهتر از خود او می‌نوازد. پس اتودهایش را تقدیم به لیست کرد. امروز چون به آغاز اتودهای شوپن می‌نگریم این عبارت به زبان فرانسه خودنمایی می‌کند:
 "A son Ami F. Liszt"
 به معنی:  برای دوستش ف. لیست



André Watts, Liszt - Six Grand Etudes after Paganini No.3, La Campanella

لیست در سال‌های اوج کمال هنری وقتی شنید حمایت مالی کافی در بُن، زادگاه بتهوون، برا‌ی ساختن مجسمه برنزی آهنگساز نشده، شاید به منظور جبران لطف بتهوون در ایام کودکیش، با اجرای شش کنسرت بزرگ در وین و کشیدن صدها تن از مشتاقان به پایتخت موسیقی دنیا و به سالن‌های اجرای برنامه، هزینه ‌های بنای یادبود بتهوون را تأمین کرد.

فرانتس لیست روحی نا آرام و طبعی دوگانه داشت. از سویی به کامیابی‌ها و لذت‌های دنیا کشیده می‌شد، اما از سوی دیگر ذهن و روح او دستخوش افکار و تأملاتی تیره بود. یاد دنیای گذران و زندگی پس از مرگ او را رنجه می‌داشت و به جانب دین و عوالم روحانی سوق می‌داد. سرگردانی‌ها و خلجان‌های روحی بی‌پایان، لیست را در میان‌سالی به سوی دین سوق داد. او در دهه ۱۸۶۰ بیشتر عمر خود را در رم، پایگاه مسیحیت، گذراند و آثار مذهبی پدید آورد. چند سال در صومعه‌ای عزلت گرفت و حتی قصد داشت کشیش شود.

آثار مهمی که از او بر جای مانده عبارت است از دو سمفونی بر پایه فاوست گوته و کمدی الهی دانته، ۱۲ پوئم سمفونیک، ۲ اوراتوریو، ۲ مس کلیسائی، ٢ کنسرتو پیانو، قطعات پیانویی "رؤیاهای عاشقانه"، قطعه پیانویی بسیار معروف "رقص مردگان"، ۱۹ راپسودی مجار و یک راپسودی اسپانیایی و تعداد بی‌شماری قطعات ریز و درشت دیگر. در این میان راپسودی‌های مجار او شهرت فراگیر جهانی یافته است. او در این قطعات موسیقی بومی و نغمه‌های کولی‌های مجار را دستمایه آفرینش قرار داده است. قطعه زیر هم در نهایت بعنوان حسن ختام، دومین قسمت از سری 19 تایی راپسودی های مجار (در سی دیز مینور) است، که از آثار مشهور این آهنگساز بوده و بسیار تحت تاثیر موسیقی محلی مجارستان که در سنین جوانی گوش میداد، قرار دارد و ناگفته نماند که بنده هم با همین قطعه ایشان را شناختم و با اینکه علمی به موسیقی کلاسیک و آکادمیک نداشتم و تصوری از هارمونی، کنترپوئن و ارکستراسیون در ذهنم وجود نداشت، بشدت تحت تاثیرش قرار گرفتم. احتمالاً همگی ما این قطعه را در کارتون تام و جری شنیده ایم:




Andres Korodi: Budapest Symphony Orchestra, Liszt - Hungarian Rhapsody, for Orchestra No. 2 in C sharp minor, S. 359-2 (LW G21-2)

فرانتس لیست سرانجام در سی و یکم ماه ژوئیه سال ۱۸۸۶، برای شرکت در مراسم یادبود واگنر به شهر بایروت در آلمان رفت و دیگر نتوانست بازگردد. او در هفتاد و شش سالگی در‌‌ همان شهر درگذشت.


منابع:
-ویکی پدیا
-هارمونی تاک
-رادیو زمانه
-روزنامه شرق شماره 1636
-دویچه وله فارسی
-بهترین ها